جلال‌الدین محمد صاعدیخواجه جلال‌الدّین محمّد صاعدی، از شعرای قرن دهم هجری اصفهان و از بزرگان آل صاعد بوده است. ۱ - معرفی اجمالیخواجه جلال‌الدّین محمّد صاعدی، از شعرا و سخنوران قرن دهم هجری، و از بزرگان آل صاعد بوده، و در سال ۹۴۳ق وفات یافته است. این بیت از او است: "صبری که بود اندر دلم رفت از غمت یک‌بارگی•••اکنون من و کنج غمت، خوکرده با بیچارگی". [۱]
بیگی حبیب‌آبادی، پرویز، تاملی در تذکره روز روشن، ص۴۶۱.
[۲]
نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر، ج۲، ص۶۸۳.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۶. |